PUER ET PUELLAE
Mater iubet Lucium
rosas in campo carpӗre et ad villam afferre: vult enim mensam rosis pulchris
ornare. Ergo Lucius ex villǡ exit et ad campum cūrrit. Dum per campum ambulat
et rosas, quae ibi multae sunt, carpit, videt puella procul sub arboris umbrǡ dormire.
Ad eas adit, quae eum advenire non sentiunt, quia dormiunt. Rosas in terra pōnit
et in arborem, sub quǡ puellae iacent, ascendit easque ex ramō, qui supra eas
est, spectat. Magnǡ voce clamat: “ Heus ! Accurrǐte ! Magnus lupus adit ad puellas ! Eas ḗsse vult!”.
Puellae
perterrite oculos aperiunt nec lupum vident; Lucii vocem audiunt, neque vident
Lucium ipsum, qui inter ramos et folia arboris occultatur. Pastor autem, qui
est servus Publii, puellarum patris, improbum puerum inter arboris ramos se
occultare videt; canis pastoris latrat et dentes Lucio ostendit. Accurrit
pastor ad puellas et clamat: “ Descende, improbe puer!”. Sed Lucius iubet pastorem
ipsum in arborem ascendӗre. Lucius ridet pastorem et dῑcit “eum timḗre”. Ad hoc
pastor non respondet, sed dῑcit “ramos esse nimis tenues, neque eos puerum
crassum sustinḗre posse”. Puer autem pastorem, qui haec verba dῑcit, ridet, et
in alios ramos, qui sunt supra eius caput, ascendit. Sed ecce! Ramus tenuis, in
quo Lucius pedes suos pōnit, ad terram cum puerō cadit ! Puer in terrǡ iacet
perterritus: nunc pastor et puellae rident.
5.Ora scrivi tu stessa in latino: componi una frase con ognuna delle
parole che trovi qui sotto
Romani ………………………………………………………………………………………………..
Quoque…………………………………………………………………………………………….......
Sed…………………………………………………………………………………………………….
Vocabula……………………………………………………………………………………………….
Provincia………………………………………………………………………………………………
Nessun commento:
Posta un commento